Ostrożnie podchodzisz do gadających drzwi. 

Dopiero teraz widzisz, że coś za nimi jest. Jakiś znak prześwituje przez szpary w deskach.

Przyglądasz się uważnie.

Ha ha ha! Zżera cię ciekawość, śmiertelniku, widzę to już stąd! I co, wydaje ci się, że przejdziesz? Zobaczymy, czy uda ci się odgadnąć moje zabezpieczenie! Przygotuj się! En garde!

Drzwi wyzywają cię na intelektualny pojedynek?
​Do czego to doszło... Ale przecież chodzą słuchy, że kiedyś dziad gadał do obrazu... a przynajmniej próbował. Może to wcale nie była bajka?

* ​Może i jestem śmiertelnikiem, ale z zagadkami radzę sobie wyśmienicie. Nie przestraszycie mnie, głupie drzwi! Migiem złamię to zabezpieczenie.
No, już. Słucham. Co to niby za arcyskomplikowana zagadka? 

* Poddaję się! Włączcie światło! Chcę do domu!