CO W BAJKACH PISZCZY? - BAJKI I WIERSZE DLA DZIECI
  • Strona główna
  • Spis bajek
  • O nas
    • Motyl
    • Szerszen
    • Zajac
    • Mrowka
    • Pajeczyca
    • Trzmiel
    • Osa
    • Swierszczyk
    • Kotka
    • Nasze koty
  • Kategorie
    • Baśnie
    • Chwile zamyślenia
    • Królestwo zwierząt >
      • Nieludzkie żarcikowo
      • Rechotki-klekotki
    • Miszmasz
    • Od ucha do ucha
    • Opowieści niesamowite >
      • Przygody duszka Straszka seria
    • Pod choinkę na każdą pogodę
    • Pory roku
    • Smoczy kącik
    • Szkolne opowieści
    • Tuż tuż przed snem
    • Zagadki
  • Kontakt
Tekst: Jacek Londyn.

Zgadywaki na zwierzaki

Zagadka piętnasta
Obraz
Stuknie, puknie – tu i tam,
i już wie, jak pomóc ma.
Leczy drzewa z wielką chęcią –
wolontariusz, doktor…
​
Obraz
Obraz
dzięcioł.
zobacz profil i inne bajki autora
                             Dzięcioł leśnym lekarzem - czy to prawda?
 
  Nim odpowiem na to pytanie, muszę przeprosić za użycie w zagadce (dla ułatwienia jej rozwiązania) powszechnie panującego poglądu. Mam nadzieję, że nie skierowałem was tym na fałszywy trop. 
  Dzięcioł nazywany jest często "lekarzem lasu". Nie inaczej było w łamigłówce, którą rozwiązywaliście.
  Powszechnie sądzi się, że opukiwanie przez tego ptaka pni drzew wiąże się z usuwaniem niszczących je szkodników, co wpływa na poprawę stanu ich zdrowia. Pewnie w części opinia ta jest prawdziwa, jednak twierdzenie, że dzięcioł świadczy usługi medyczne jest przesadą. Jemu chodzi wyłącznie o napełnienie brzucha. Że przy okazji wpadnie mu do dzioba szkodnik niszczący drzewo, to już inna sprawa.
  Działanie dzięcioła w rzeczywistości skraca czas życia drzew, bo powoduje nieodwracalne uszkodzenia ich warstwy ochronnej (korowiny).
​
Obraz
Dzięcioł duży, Dendrocopos major fot. S. Wąsik/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
                
  Zamiast nazywać dzięcioła leśnym lekarzem, należałoby raczej uznać tego ptaka za zdolnego architekta i budowlańca w jednej osobie. Dlaczego? Dzięcioł z upodobaniem tworzy dziuple. Te, które mu się nie spodobają z jakiś względów, porzuca od razu, inne wykorzystuje, najczęściej tylko przez jeden sezon lęgowy, w następnym zabiera się za tworzenie nowego mieszkania. Można powiedzieć, że zmienia miejsca zamieszkania jak rękawiczki.
  Opuszczone lub niedokończone dziuple przejmują chętnie inne zwierzaki, które same nie potrafią wykuć ich w drzewie. Nowymi mieszkańcami „mieszkań z odzysku” stają się m.in. kawki, szpaki, i kraski, ale też nietoperze, kuny, wiewiórki, osy, szerszenie i dzikie pszczoły. Uważa się, że z efektów końcowych niełatwej pracy dzięciołów korzysta kilkadziesiąt gatunków ptaków, ssaków i zwierząt bezkręgowych.
 
                                            Dzięcioł w przysłowiu
 
  „Lepszy dzięcioł w ręku niż orzeł na sęku” – powiada stare przysłowie.
 
  Mówi się, że przysłowia są mądrością narodów, ale w tym przypadku można mieć wątpliwości.
  Lepiej obserwować z bezpiecznej odległości orła siedzącego na sęku, niż trzymać dzięcioła w dłoni. Dlaczego? Dzięcioł, bez względu na gatunek – duży, mały, średni, czarny, białogrzbiety, białoszyi, trójpalczasty, zielonosiwy czy też zielony – ma dziób, ostry jak dłuto. Z reguły uderza nim w pień drzewa, ale mógłby równie dobrze walnąć w rękę. Trzeba tu dodać, że jest bardzo szybki – pracuje dziobem z prędkością 20 uderzeń na sekundę, a stukot jest słyszalny z odległości nawet 3 kilometrów. Naukowcy twierdzą, że przodkowie dzięcioła „hałasowali” na Ziemi już 5 milionów lat temu.
 
                                      Czy dzięcioł jest plotkarzem? ​

​
Obraz
Źródło: wikipedia.org

 
  O ludziach, którzy nie potrafią dochować tajemnicy, mówi się, że mają długi język. Określenie „długi język” w przypadku dzięcioła należy rozumieć dosłownie –  długość jego języka jest zbliżona do długości ciała. Taki osprzęt pomaga mu w zdobywaniu pożywienia. Długi lepki język jest nieoceniony w wydobywaniu owadów (wiele z nich jest szkodnikami) spod kory drzew.
 
                                  Upodobania kulinarne dzięcioła
 
  Dzięcioły odżywiają się pająkami, mrówkami, gąsienicami, larwami owadów, ale również owocami i orzechami. Wiosną potrafią nakłuwać korę brzóz i pić wyciekający soczek. Niekiedy zjadają ptasie jaja i pisklęta. Opisane potrawy występują w ich jadłospisie wiosną i latem.
  Zimą i jesienią żywy pokarm jest trudno dostępny. W tym okresie w diecie dzięcioła zastępują go nasiona drzew sosnowych oraz świerkowych.
  W wypatrzone miejsca, zwane kuźniami - są  nimi zagłębienia pnia, rozwidlenia gałęzi lub spękana kora - dzięcioł (szczególnie duży lub czarny) wciska szyszki drzew iglastych. Tak przygotowane do obróbki pozbawia łusek i wybiera z nich smaczne, pożywne nasiona. 

  Na poniższym zdjęciu zobaczycie, ile szyszek można znaleźć pod drzewem, na którym znajduje się kuźnia.         
Obraz
Źródło: photoblog.pl


​ Największy gatunek dzięcioła w Polsce i Europie

 
  Oto dzięcioł czarny. Jego ciało ma długość prawie 50 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi ok. 75 cm, a długość dzioba osiąga 5 cm.

​ 
​
Autor filmu na platformie YouTube: ​Roman Stark

Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Strona główna
  • Spis bajek
  • O nas
    • Motyl
    • Szerszen
    • Zajac
    • Mrowka
    • Pajeczyca
    • Trzmiel
    • Osa
    • Swierszczyk
    • Kotka
    • Nasze koty
  • Kategorie
    • Baśnie
    • Chwile zamyślenia
    • Królestwo zwierząt >
      • Nieludzkie żarcikowo
      • Rechotki-klekotki
    • Miszmasz
    • Od ucha do ucha
    • Opowieści niesamowite >
      • Przygody duszka Straszka seria
    • Pod choinkę na każdą pogodę
    • Pory roku
    • Smoczy kącik
    • Szkolne opowieści
    • Tuż tuż przed snem
    • Zagadki
  • Kontakt