Tekst: Jacek Londyn. Ilustracje: Leonek Dawińczyk.

Z życia (kornika) wzięte

​

​Reprymenda
 
Dzięcioł kornikowi przemawia do słuchu:
– Przestań wreszcie drzewu wiercić dziurę w brzuchu!     ​

Dzięcioł w drzewo pukał…
 
Kornik do dzięcioła wrzasnął: – Mów mi zaraz,
o co naprawdę ten cały hałas?

Wypadek przy pracy
 
Pytają kornika: – Skąd podbite oko?
– Dzięcioł dziób dziś w sosnę wbił ciut za głęboko.

Optymista
 
Kornik: – Wieko trumny… przegryzę w rok,
a potem na drzewo już żabi skok.

      O kornikach i ich nienasyconym apetycie było ostatnio głośno w całym kraju. Wrzawy w mediach nie były w stanie zagłuszyć nawet  znane z ciągłego hałasowania dzięcioły. Rzecz była i nadal pozostaje ważna, bo dotyczy Puszczy Białowieskiej. Nie będę tu się wymądrzał i udawał specjalisty, ale wydaje mi się, że w starych ostępach leśnych kornik był, jest i będzie, i wycinanie starych puszczańskich drzew tego nie zmieni. Puszcza nietknięta ręką człowieka  obroni się sama.   Lasy gospodarcze to całkiem inny temat, one już w momencie sadzenia skazane są na  ścięcie.
​
       Wróćmy do weselszych spraw, czyli   historyjek, które przeczytaliście. W głównej roli występuje w nich kornik. Uchylę teraz rąbka tajemnicy – jest to kornik drukarz. Dlaczego właśnie on? Sądzę, że dla wszystkich naszych czytelników jest to jasne jak słońce – drukarz jest szczególnie bliski pisarzom i poetom, którzy marzą, by kiedyś wydano ich teksty. Są oczywiście e-booki, ale nic nie zastąpi prawdziwej książki, wydrukowanej na porządnym papierze, pachnącym świeżym drukiem. 
 
            Choć kornik drukarz nie prowadzi działalności drukarskiej – i nie on był twórcą pierwszej prasy drukarskiej, którą wynaleziono ok. roku 600 n.e. w Chinach – to zdjęcia przedstawione poniżej uzmysłowią wam, skąd bierze się nazwa wspomnianego chrząszcza.
 

                Przyznacie, że to wystarczający powód, by nazywać go drukarzem.