Tekst: Bogumił Zając. Ilustracja:   Bożena Szczuka.

Strach

Stoi sobie w polu strach,
zrobił go na wróble Stach.
 
Stare portki i koszulę,
co niejedną mają dziurę,
pozawieszał na dwóch kijach,
paskiem słomy poowijał.
Z pustej dyni głowa wielka,
a kapelusz  jest z rondelka.
 
W dziury, w dyni już wycięte,
włożył oczy z dwóch nakrętek
(od słoików bardzo dużych),
aby wróble – sio! – wykurzyć.
 
Stąd wśród wróbli wieść się toczy  –
ta, że „strach ma wielkie oczy!”.

Warto wiedzieć
​

  Powiedzenie "strach ma wielkie oczy" oznacza, że boimy się czegoś, co wcale nie jest straszne, np. w nocy każdy szelest czy skrzypienie wydają się przerażające. Gdy zapalimy światło, okazuje się, że to nic groźnego – źle naoliwione zawiasy  albo stara sprężyna. Czyli niepotrzebnie najedliśmy się strachu, sami wyolbrzymiając zagrożenie.

  Jeszcze tylko parę zdań na temat stracha na wróble – to taki manekin, który ma odstraszać ptaki i uchronić  przed wyjadaniem przez nie nasion z pól. Dawniej najczęściej były to słomiane kukły przyodziane w łachmany, mające przypominać człowieka. Teraz częściej są to szeleszczące paski materiału, np. aluminium lub wydające huk automatyczne strzelby (nie martwcie się, nie zabijają ptaków, a jedynie odstraszają je hałasem).

 Na koniec zagadka – zerknijcie na obrazki poniżej i spróbujcie znaleźć fragmenty, z których zrobiony jest strach z wierszyka.
Pobierz bajkę do wydruku
File Size: 92 kb
File Type: pdf
Download File