Tekst: Jacek Londyn. Ilustracja: Leon Dawińczyk.

Rada dla pierwszoklasistów

Każdy, gdy jest mały, marzy, że zostanie
kimś ważnym: strażakiem, sędzią, generałem,
Mistrzem Mowy Polskiej, posłem, senatorem,
zdobywcą Oskara, gwiazdą, profesorem,

panem woźnym w szkole, celebrytką, radcą,
elektrykiem, bo pstryk!... i już mamy światło,
bohaterem, ninją, drugim Lewandowskim,
tak ważną figurą jak zięć Malinowskich,

wynalazcą czegoś bardzo potrzebnego,
krezusem, któremu starcza do pierwszego,
panią od polskiego, aktorką, Miss Świata,
bizneswoman, która klasą biznes lata,

mędrcem, wielkim mówcą, nie mniejszym magikiem…
Mały Jaś też marzy – chce być podróżnikiem!
Takim, co to w miejscu nie może usiedzieć,
więc wciąż idzie, płynie, leci albo jedzie.

Spytał mnie, co zrobić, by spełnić marzenie,
od czego ma zacząć, by przemierzyć Ziemię.
– Od nauki – rzekłem. – To rzecz oczywista.
Nieuk zgubi drogę podczas wielkich wypraw.

Nie bujaj w obłokach, lecz działaj konkretnie:
najpierw pierwszy kroczek, a po nim następne.
Zacznij więc, nim ruszysz za góry i lasy,
od wyprawki… szkolnej, tej do pierwszej klasy.
​
I przekaż kolegom, choć chcą być kimś innym,
że też nie inaczej zaczynać powinni.
Bez wypraw do szkoły i szkolnych wyprawek,
nigdy nie opuszczą w życiu oślich ławek.

​Teraz, gdy już wiecie, że wielkie wyprawy zaczynają się od małej wyprawki, możemy pójść dalej.

Wyprawka pierwszoklasisty to ekwipunek, bez którego na szkolnym szlaku ani rusz. Wszystkie informacje, które za chwilę otrzymacie, przekażcie dokładnie rodzicom.

Niezbędne elementy wyposażenia to:
– zestaw zeszytów,
– okładki na zeszyty,
– przybory do pisania, rysowania i malowania,
– klej i nożyczki,
– blok rysunkowy, a lepiej od razu dwa lub trzy,
– śniadaniówka.

Nie może oczywiście zabraknąć plecaka lub tornistra, kapci szkolnych, stroju na WF, w tym koszulki gimnastycznej, spodenek i butów sportowych, najlepiej tych o białych spodach. Czarne podeszwy, a dokładniej – ślady, które pozostawią na parkiecie, przysporzą dodatkowej pracy paniom sprzątaczkom, a przecież i bez tego w nowym roku szkolnym będą miały huk roboty.

We własnym interesie przekażcie również rodzicom parę pomocnych uwag, które pomogą uniknąć błędów podczas zakupów:

1) Okładki powinny być dopasowane wielkością do zeszytów; za duże pofałdują się tak, że przykro będzie na nie
patrzeć, a co dopiero wziąć do ręki.

2) Klej i nożyczki muszą być dobrej jakości, by spełniać swoje zadania: klej ma tak sklejać, żeby nożyczki miały robotę.

3) Zeszyty powinny być w trzy linie, żeby szlaczki wyglądały porządnie – „pod linijkę”. Czym są szlaczki i do czego
prowadzą, dowiecie się już w szkole.

4) Farby i pędzelki wszystko brudzą, więc podkładka na blat szkolnego stolika będzie mile widziana przez dyrekcję szkoły. Niezabezpieczony, pochlapany blat przysporzy… pewnie już się domyślacie: przysporzy dodatkowej pracy paniom sprzątaczkom, a przecież i bez tego w nowym roku szkolnym będą miały huk roboty.

5) Ołówki brudzą mniej, ale nierzadko narysują nie to, co zamierzaliście. Żeby usunąć ich bazgroły, niezbędna jest
właściwa „gumka poprawiaczka”. Dobra ściera, a niedobra rozmazuje. Rozmaże taka rysunek, a potem uczeń siedzi nad nim i się maże. Szkoda łez, więc nie warto przy zakupie gumki oszczędzać.

6) Śniadaniówka powinna być duża i mieć sporo przegródek. Obfita, zróżnicowana i dobrze poukładana dieta równa się wasze zdrowie!

Tyle uwag. Na koniec o cenie wyprawki.

Nie wspomnę o niej, żebyście nie przekazywali rodzicom stresującej wiadomości zbyt wcześnie. Dopiero co skończyły się wakacje, które nieźle ich kosztowały. Niech trochę odetchną w drodze do sklepu.