Tekst: Edyta Tosza. Ilustracja: Bożena Szczuka.

O tym, jak mucha usiadła na kocim uchu i co stało się potem

Na kocim uchu siada raz mucha,
sapie i dyszy, dmucha i chucha.
Kot trzęsie uchem i stroszy wąsy –
jednym strącając muchę niechcący.


Owad natrętnie znowu przysiada
(upór to znana owadzia wada),
a potem spacer odbywa krótki,
kotu na nerwach grając okrutnie.


Właśnie przystanek robi na grzbiecie,
skrzydła pociera z wielkim impetem,
gdy kot ją łapą sięga znienacka,
a kocia łapa działa jak... packa.

​Gdyby się nawet bardzo starać, trudno byłoby polubić muchy. Uporczywie naruszają naszą przestrzeń, często wydając z siebie nieprzyjemne dźwięki. Przeszkadzają nam od początku wiosny do wczesnej jesieni. Mogą być nosicielami bakterii, które powodują różnorakie choroby. Musimy się więc przed nimi bronić.

Dobrze mieć pod ręką packę, ale takiego zakończenia muszego życia można uniknąć, jeżeli stosujemy się do pewnych zasad:

• szczelnie zamykamy wszystkie drzwi i okna. Na lato montujemy moskitiery   –   ażurowe osłony w postaci siatek z bardzo drobnymi oczkami, przez które nie prześlizgnie się nawet najmniejszy owad,
• stawiamy na stole otwarte słoiczki z olejkami zapachowymi. Muchy nie znoszą zapachu wanilii, mięty i kokosa,
• hodujemy rośliny wydzielające silny aromat, który spłoszy muchy: lawendę i bazylię,
• nie zostawiamy na wierzchu resztek jedzenia, a przede wszystkim nadpsutych warzyw i owoców. Szczelnie zamykamy kosz na śmieci.

​
Mamy nadzieję, że dzięki tym sposobom uda się nam wszystkim przetrwać wiosnę i lato bez większych ofiar  :)