Tekst: Jacek  Londyn. Ilustracje: Leonek Dawińczyk.

Napad w biały dzień

​Rozkrzyczana i wychudła,
dom napadła banda Wróbla.
Skąd przybyła? Kto mi powie?
Może przefrunęła morze
albo gór i lasów siedem,
dziesięć kałuż i staw jeden?...
Choć wciąż pytam, to nie liczę,
że mi zdradzą tajemnicę.
 
Włażą w każdy kąt podwórka,
stroszą hardo szare piórka,
napełniają puste brzuchy,
nie oszczędzą żadnej muchy.
Kurz podnoszą na opłotkach,
za nic mają psa i kotka.
Wykradają wszystko z misek,
wokół mniam-ćwir, mniam-ćwir słyszę.
 
Herszt siadł, kręcąc palcem w bucie,
na telefonicznym drucie.
Lotem ptaka ćwir gna łączem,
aż do wsi pod Starym Sączem.

– Halo…
– Ćwir… To pan, sołtysie?   
– A kto mówi? Kiepsko słyszę…
– Wróbel. Ćwir ćwir, gdy przylecę,
będzie słychać dużo lepiej.
 
– I co? – drą się wróble zaraz.
– Nic nie słyszał.
– To przez hałas.
– Pewnie już tam młócą zboże.
– Będzie ziarno.
– Fruuuu, kto może!
 
Strach na wróble z ulgą wzdycha.
– Odleciały, co za cisza…
A mnie smutno… Bardzo chciałbym,
by znów kiedyś nas napadły.
​

Warto wiedzieć
​

      Wróbel domowy, zwany również zwyczajnym lub pospolitym, występuje na prawie wszystkich kontynentach. To ptaszek, który towarzyszy człowiekowi od kilku tysięcy lat.
 
   Każdy  zapewne wie, jak wygląda. Gdyby jednak ktoś miał wątpliwości, czy ćwierkający gość za oknem to wróbel, podaję poniżej jego rysopis i cechy charakteru. Posłużę się w tym celu fragmentem zaczerpniętym z Zapisków ornitologicznych wydanych w Krakowie w 1880 roku, których autorem był Kazimierz Stanisław Michał Wodzicki  herbu  Leliwa – ornitolog, literat i hrabia w jednej osobie:
    
   „Podsiadły z wypiętym brzuszkiem, nie bardzo zgrabny, krótkie nogi skakanie utrudniają, krótkość lotek nie dozwala szybkiego lotu bez wysilenia, używa też lotu z potrzeby, nigdy nie lata dla rozrywki, jak inni mieszkańce powierzchni. Wróbel wyrachowany, zna wartość czasu, i to co mu pożytku nie przynosi bezpośredniego, za tem nie goni”. 
 
        W uzupełnieniu powyższego opisu dodam, że przeciętny wróbel powinien ważyć 25 g.
 
        Jak sprawdzić, jaka jest waga ptaszka za oknem? To banalnie proste. Uchylę wam rąbka słodkiej tajemnicy.
      W celu kontroli wagi podejrzewanego o wróblowatość osobnika należy sięgnąć po jedną z czekolad firmy Wawel w opakowaniu 100 g. Jest ich sporo do wyboru: Gorzka, Mleczna, Deserowa, Malaga, Kasztanki, Tiki Taki, Truskawkowa, Krówkowa, Jagodowa, Milkizz, Karmelowa, Michałki, Miętowa, Danusia, Danusia Gorzka Pomarańcza, Fresh & Fruity, Peanut Butter i Bakaliowa. Jeśli o którejś zapomniałem, bardzo przepraszam smakoszy.
       Wybraną tabliczkę czekolady należy podzielić na cztery równe części. Po wykonaniu tego zadania, trzy z nich można zjeść. Miłym gestem będzie poczęstowanie osoby towarzyszącej.
   Pozostałą ćwiartkę należy położyć na jednej z szalek kuchennej wagi, a na drugiej umieścić ważonego delikwenta.  Jeśli   ktoś   oczekuje, że   mu podpowiem, jak go do tego nakłonić, będzie  rozczarowany. Tę  drobną sprawę   musi  załatwić z nim sam.   
      Wracajmy do rzeczy.  Teraz pozostaje  już    tylko obserwować, czy szalki wagi znajdują się w równowadze. Jeśli tak, znaczy to, że ptaszek waży tyle co ćwiartka czekolady, czyli 25 g, czyli tyle co wróbel.
       Czy może być lepszy dowód na to, że to właśnie on?



      
Pobierz bajkę do wydruku
File Size: 99 kb
File Type: pdf
Pobierz plik