Tekst: Bogumił Zając. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Melepetka

​Melepetka, Melepetka,
chodzi w dwóch różnych skarpetkach,
buty nosi nie do pary,
a do tego sweter stary.

Jeszcze liści nie zgrabiła,
ziemia śniegiem się okryła.
Odśnieżała niby żwawo,
a już zapachniało trawą.
Nim skosiła – oczywiście! –
to na nowo spadły liście.

Melepetka, Melepetka,
chodzi w dwóch różnych skarpetkach,
buty nosi nie do pary,
a do tego sweter stary.

Własny zespół tak nazwała:
"Wyjce   ze   wsi   Kurka   Mała",
lecz choć   miała dość talentu,
nie kupiła instrumentów,
bo "bębenki siedzą w uszach,
trąbki ma – Eustachiusza,
i organów całą gamę;
kiszki marsza grają same".

Melepetka, Melepetka,
chodzi w dwóch różnych skarpetkach,
buty nosi nie do pary,
a do tego sweter stary.

Nie chce kurtki mieć ze skóry,
twierdząc, że jest ona z kury,
sweter z dziurą woli stary,
buty nosi nie do pary,
chodzi w dwóch różnych skarpetkach
–  taka to jest Melepetka.

Pewnie zastanawiacie  się,   co to za imię Melepetka?

Otóż nie jest to imię, tylko określenie kogoś powolnego, niezbyt mądrego lub trochę gapowatego.
W wierszyku jest to dziewczynka, ale   sympatyczna, choć trochę   dziwaczna.

Pamiętajcie, że to tylko wierszyk i przezywać kogoś jest nieładnie.
​
Zamiast tego, spróbujcie zaśpiewać historyjkę   o Melepetce.