Tekst: Jacek Londyn.

Kurza emerytura

Lata wróbel nad podwórzem.
Z góry się przygląda kurze.
Żółtonoga, duża kwoka  –
dobrze widać ją z wysoka.

 
Kręci się w porannym brzasku,
stroszy piórka, grzebie w piasku.
Obok kury jej pisklaki
czynią gwar, nie byle jaki.
 
Ten jeść prosi, ów jeść woła  –
nie jest lekka kury dola!
A że życie to nie bajka,
produkuje jeszcze jajka.
 
Myśli wróbel: „Ciężka praca.
Czy to jakoś się opłaca?
Czy ktoś wynagrodzi kurę
i da jej emeryturę?”.
 
Leci wprost do prezydenta.
„Czy o kurze rząd pamięta?”.
Pan prezydent tak mu rzecze:
„Sejm nad wszystkim trzyma pieczę”.

Głos zabrali politycy,
od lewicy do prawicy.
Nie przestają debatować,
jak jej trud uhonorować.

Decydują wreszcie zgodnie:
„Kurę trzeba podjąć godnie”.
Uchwalają, że w rosole
spocznie na premiera stole.

Pobierz bajkę do wydruku
File Size:	105 kb
File Type:	pdf

Pobierz plik

---

zobacz profil i inne bajki autora

O ilustracjach i ciekawych ludziach
​
 
Dwie ilustracje do wierszyka są fragmentami większego dzieła, które można śmiało nazwać Panoramą sejmową. Wykonała ją na płótnie Wiola K. z łódzkiego Domu na Osiedlu.
Mieszkańcami tego niezwykłego Domu są osoby z niepełnosprawnością intelektualną, które realizują autorski program usprawniający przy wsparciu grupy asystentów.

Okazuje się, że posiadanie własnego miejsca do życia i tworzenia, poczucie bezpieczeństwa, indywidualny kontakt, akceptacja otoczenia, uzyskanie wsparcia w odkrywaniu własnych możliwości są wystarczające do tego, by osoby niepełnosprawne umysłowo mogły wszechstronnie się rozwijać.
​
Prace nietuzinkowej ósemki – Marleny, Żanety, Wioli, Mikołaja, Uli, Natalii, Adama i Łukasza – można oglądać w łódzkiej Galerii Odlot. Warto do niej zajrzeć, by spojrzeć na świat widziany ich oczami.

O kurach informacji kilka 
​
 
Pięknie brzmiąca w języku łacińskim nazwa    Gallus gallus domesticus   oznacza zwykłą   kurę domową.   Za jej dzikiego przodka uważa się Kura bankiwa, żyjącego w południowo-wschodniej Azji, który został udomowiony ok. 4000 lat p.n.e.

(Źródło: wikipedia.org)

Choć wydaje się, że kury nie mogą nas niczym zaskoczyć, dysponują niezwykłymi zdolnościami.  
 
Najnowsze badania naukowe wykazały, że komunikują się między sobą, wydając 24 różne odgłosy.
W wielu przypadkach reagują podobnie jak ludzie – wykazują objawy stresu oraz zdenerwowania, rozumieją, co się wokół nich dzieje, są przebiegłe i sprytne, ale również zdolne do empatii, wyrażając współczucie innym osobnikom w czasie zagrożenia.
Dzięki wyjątkowo giętkim kręgom szyjnym potrafią obrócić głowę o 180 stopni oraz poruszać nią w płaszczyźnie pionowej i poziomej.
O niezwykłej kurze, żyjącej na wyśnionych wyspach Bergamutach pisał Jan Brzechwa. Była to "kura samograjka, znosząca złote jajka”.
 
W kurzym stadzie, podobnie jak w grupie ludzi, zawsze znajdą się osobniki, które chcą dominować nad resztą. Uprzywilejowane stanowisko daje im pierwszeństwo w dostępie do pokarmu. Nie różnią się w tym od większości polityków, którzy całą swoją energię poświęcają walce o władzę, by potem czerpać płynące z niej korzyści.
 
Wśród osiemdziesięciu ras kurzych są m.in. białoczuby, brodacze, wąsacze, zielono- i żółtonóżki, gołoszyjki, karzełki, liliputy, Holenderki, Hiszpanki, a nawet koronowane głowy (rasa sułtan). Musicie przyznać, że to ciekawe towarzystwo.

​Nie do wiary?
​
 
Szwedzcy i etiopscy naukowcy dowiedli, że składniki typowe dla kurzych piór odstraszają  komary!
 
Jak przekonać się, czy to prawda? Podajemy instrukcję postępowania: 

1. Należy znaleźć przynajmniej jedną kurę. Znalezienie stadka znacznie przyspieszy wykonanie czynności opisanej w punkcie nr 3 (patrz niżej).
2. Poczekać na okres pierzenia, podczas którego ptaki tracą pióra, zaś w ich miejsce odrastają nowe. Trwa on zwykle miesiąc lub dwa.
3. Zebrać porzucone pióra w ilości potrzebnej na indiański pióropusz.
4. Wykonany własnoręcznie lub z pomocą rodziców pióropusz założyć na głowę.
5. Rozpocząć zabawę w Indian, obserwując przy okazji zachowanie komarów. Należy wybrać miejsce zabawy tam, gdzie występują. Bez komarów nie da się sprawdzić, czy pióra je odstraszą.

Ta instrukcja jest tylko niewinnym żartem. Nawet dziecko wie, że to barwy  wojenne na twarzy Indianina działają odstraszająco na wroga. ​