Tekst: Bogumił Zając. Ilustracja: Bożena Szczuka.

​Krecia robota

​Krecik z Jarosławia w zimie oraz w lecie
skrycie pragnął choć raz znaleźć się na Krecie.
 
Mógłby samolotem, lecz na krecie oko
(czy lewe, czy prawe) – trochę za wysoko.
 
Podróż statkiem straszna, bo za blisko wody,
samochodem… długo – tak mnożył przeszkody.
 
W końcu wpadł na pomysł najprostszy na świecie –
zgarnął kumpla kreta, stanął mu na grzbiecie.
 
Czy więc był na Krecie? Zagadka zawiła –
to wielkość litery różnicę zrobiła.

Wyrażenie   "na krecie" i  "na Krecie" różni   się tylko wielkością   jednej literki, ale jakże zmienia to znaczenie.
Pierwsze związane jest ze słowem  "kret", czyli   małym   ssakiem, drugie z wyspą   o nazwie "Kreta".
​

Kreta

Krety to   ssaki   obdarzone   czułym słuchem, co ma wyrównać niedobory wzroku, gdyż   są prawie ślepe.

Są mięsożerne, chętnie   posilają się   owadami i dżdżownicami, ale nie pogardzą małymi żabami.

Pod ziemią wykopują liczne tunele, a kiedy przebijają się na powierzchnię, tworzą charakterystyczne kopce.

Jeden kret może wykopać sobie sieć korytarzy o długości do  1 kilometra!

Krety mają bardzo silne przednie łapy   –   mogą  nimi wypchać  naraz więcej ziemi, niż same ważą.

Chyba najbardziej znanym kretem jest Krecik   ze starej czeskiej kreskówki.

kret