Tekst: Bogumił Zając. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Kozia mowa

Młoda zdrowa koza w Kutnie
wciąż męczyła się okrutnie,
żeby z gardła dźwięk wydobyć.
– Ja nie widzę tu choroby,
nie medyczna to przyczyna –
stwierdził znany weterynarz –
i lekarstwa na to nie ma.
Koza więc została niema.
Wprowadziła zmiany w diecie
(bazując na... alfabecie)
i w przekąsce z polskich czcionek,
najpierw zjadła w "ę" ogonek.
Ten posiłek ją wyleczył –
już nie męczy się, lecz meczy.
 – Meee...

Coraz częściej, zwłaszcza pisząc esemesy, czy korzystając z przeróżnych komunikatorów, aby zaoszczędzić na czasie, przestajemy używać dodatkowych kreseczek, kropeczek czy ogonków, czyli tzw. znaków diakrytycznych. W języku polskim litery, które zawierają znaki diakrytyczne to: ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż oraz ź.
Najczęściej przekaz zostaje zachowany, ale   zdarza się, że dochodzi do   sytuacji zabawnych, niejasnych lub wprowadzających w błąd.
Tak jak w wierszyku, wyraz "męczy" i "meczy" zapisany   bez ogonka w literze "ę" wyglądałby tak samo.

A gdyby ktoś napisał  , że akurat znajduje   się   "w sadzie", to gdzie byście go szukali?

W sadzie

W sądzie

W sadzie

A gdybyście odczytali taką wiadomość: Czysty jak Iza?, to co byście pomyśleli?
Oczywiście, niejedna Iza to czyścioszka, ale czy o to chodzi w tej informacji?
Tutaj   zamieszanie   wprowadzone jest przez podobieństwo dużej  litery "I"   (i) do  małej litery "I" (l), ale jeśli   dodamy kreseczkę, tworząc   "ł", wszystko stanie się jasne.

Czysty jak Iza

Czysty jak Iza

Czysty jak łza

Jeśli   macie jakieś inne ciekawe i zabawne przykłady, podzielcie   się   z  nami.