Tekst: Edyta Tosza. Ilustracje: Bożena Szczuka.

Historia zwykłego pompona ​

W pewnym sklepie, na półce „Dodatki”,
pojawiły się raz piękne czapki
w wyrazistym kolorze czerwonym
i z puszystym na czubku pomponem.

Szybko stały się pań szczytem marzeń
(choć nie każdej w nich było do twarzy),
więc, od dużych rozmiarów do małych,
wyjątkowo się dobrze sprzedały.

Jedna z czapek trafiła do domu,
gdzie nikt wcześniej nie nosił pomponów:
–   Pompon przecież mnie tylko ośmieszy; 
czapka – tak, reszta pójdzie do śmieci!

Pompon trząsł się ze strachu tak bardzo,
że potrącił pudełko z kokardą,
gdzie mieszkanie miał też i scyzoryk
co, choć stary, do cięcia był skory.

Bardzo łatwo go było przekonać, 
że jedyną jest szansą pompona,
musi tylko coś uciąć lub przyciąć,
resztę zaś związać znów grubą nicią.

Rachu-ciachu, jak szybko to poszło!
Pompon – wolny już – skoczył na okno,
a gdy minął donice i skrzynki,
wylądował na głowie dziewczynki

i... zapragnął na stałe tam zostać.
Sprawa bowiem zrobiła się prosta:
bardziej trendy nic nie ma w sezonie
od dziewczynki z czerwonym pomponem.

Warto wiedzieć 
​

Poznajcie   teraz  prawdziwą historię zwykłego pompona. Okazuje się, że sięga XVIII wieku!
W tamtym czasie francuscy marynarze nosili czapki z wełnianymi kulkami na czubku, by na dolnym pokładzie statku chronić swoje głowy przed uderzaniem w sufit.       
Na co dzień pompony to głównie ozdoby czapek i szalików, ale gdy    stają się elementami stroju narodowego, można je również zobaczyć pod kolanami lub przy butach – jak w przypadku greckich żołnierzy.
 

Może macie inne pomysły na miejsce dla pompona?