Tekst: Jacek Londyn. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Barania głowa

Kozioł gnał za parowozem.
W Koziegłowach wpadł na kozę.
 
Fiknął kozła zaskoczony,
a że właśnie szukał żony,
to pomyślał: „Wezmę kozę
w piękną podróż na Formozę.
Nim miniemy Ostrołękę,
będę prosił ją o rękę”.
 
Wszedł do kasy po bilety,
lecz nie kupił ich – niestety! –
bo zapomniał, po co przyszedł.
Drzwi otworzył, na dwór wyszedł,
skubnął szczawiu przy zwrotnicy
i… popędził do Szczawnicy.

Warto wiedzieć

​Koziegłowy istnieją naprawdę. W Polsce jest kilka miejscowości o tej nazwie; dziś opowiemy o tej w województwie śląskim.
 
Jak wieść niesie, w 1106 roku rycerz Drogosław otrzymał w posiadanie od króla Bolesława Krzywoustego niewielką osadę. Szczęściarz miał w herbie trzy głowy kozie, stąd ich nazwa: Koziegłowy.
 
Rozsławiły je w świecie nie kozy, a kapelusze. Od lat wytwarza się je ręcznie, w tradycyjny sposób, z przetworzonych łyków osikowych.
Największe nakrycie głowy powstało w 2006 roku podczas obchodów „Dni Koziegłów”. Kapelusz miał 2,6 m wysokości i średnicę 6,5 m. Na jego wykonanie zużyto 5,5 tys. metrów pasemek uplecionych z łyka osikowego!
Osiągnięcie miejscowych rękodzielników zostało zapisane w Księdze Rekordów Guinnessa.


Informacja z ostatniej chwili:
W Koziegłowach nie ma dworca kolejowego. Jak kozioł mógł wpaść tam na kozę? Pewnie pomylił, opowiadając nam tę historię, nazwę miejscowości. To ci dopiero barania głowa!