Tekst: Jacek Londyn. Ilustracja: Leonek Dawińczyk.

Babka do orzechów

​Był dziadek do orzechów; łupał je aż miło,
lecz choć mocny był w gębie, miłe się skończyło.
Trafił mu się raz twardy orzech do zgryzienia.
Łup! Chrup! Oj! Jejku, rety!... Pech chciał – szczęki nie ma. 
Odtąd w kuchni dziadka
zastąpiła babka. 
Przeczuwając problemy, czyhała w pobliżu;
znała się na rzeczy, bo łupało ją w krzyżu.

​Co autor żartobliwego – mamy nadzieję – horrorku, opowiadającego o dziadku, babce na zastępstwie, łupaniu, twardym orzechu do zgryzienia, pękniętej szczęce i dokuczliwych bólach w krzyżu, ukrył między wierszami? 
Nie szukajcie odpowiedzi. Nie mamy zamiaru dłużej tego ukrywać. Otóż poeta ukrył prawdę, którą wyciągamy teraz na światło dzienne. Zapiszcie ją w kajetach:
​
Od silnego mężczyzny mocniejsza słaba kobieta.
 
I co teraz, gdy prawie wszystko już wiecie? 
Nie próbujcie rozgryzać orzechów zębami, bo: Łup! Chrup! Oj! Jejku, rety!… i finał oczywisty – wizyta u dentysty.