Tekst: Jacek Londyn. Ilustracje: Bożena Szczuka.

Zabawa „w kotka i myszkę”

​Do malutkiej myszki uderzał w konkury
pewny siebie kocur, pokaźnej postury.
– Chcę widzieć – mysz rzekła – żeś jest zuch, nie gapa.
Pokaż mi, kochasiu, czy mnie zdołasz złapać!
 
Długo kot mysz gonił, lecz wszystko na darmo –
zasapał się tylko i w rozpacz wpadł czarną.
Przycupnął biedaczek w kącie przy kanapie,
myśląc, w którym życiu swoje szczęście złapie.
 

Odetchnęła z ulgą rezolutna myszka,
bo już ją chwytała nieznośna zadyszka.
Skryła się pod miotłą, żeby dojść do siebie
i odzyskać siły przed kolejnym biegiem…
 
Wieczory i ranki trwają te konkury –
przodem biegnie myszka, za nią kocur bury.
Prawie rok już mija na kocich zalotach.
Wkrótce, zamiast myszy, kot dostanie kota.

O korzyściach płynących z czytania
​ 
Rezolutna myszka, którą przed chwilą poznaliście, dużo czyta, bo dowiedziała się od swojej, najmilszej i najmądrzejszej na świecie mamy, że   czytanie uczy i bawi.
​
Któregoś dnia, myszkując na strychu w stercie zakurzonych i nadgryzionych nie tylko zębem czasu czasopism, odkryła w jednym z nich złotą myśl: „Miłość jest kotem. Przychodzi, kiedy ma na to ochotę”. Żeby nie łamać sobie główki, podrapała się po niej. Tylko tyle, ile trzeba, by pobudzić myślenie. Wykluła się z niego taka oto mądrość:
 
Mysz nie ma ochoty
na miłosne zaloty,
i na to, by do kota przyjść –
bo miłość to kot, a kot to… nie mysz!
 
Teraz i wy już wiecie, dlaczego opisana w wierszyku zabawa „w kotka i myszkę” nie będzie miała końca.