Tekst: Edyta Tosza. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Wiewiórka i jesień

​Szeleszcząca przyszła jesień,
kolorami park się mieni,
wiatr ze sobą liście niesie
i ozdabia nimi ziemię.

– Patrz, wiewiórka tutaj zmierza,
może chce się ścigać z wiatrem?
Mija szpaka, sójkę, jeża,
jest najszybsza w całym parku!

Wiem, dlaczego tak się spieszy:
tuż przy bramie jest leszczyna,
pod nią trawa, w niej – orzeszki,
które z chęcią będzie wcinać.
​
Zaraz, zaraz... Zdaje mi się,
że się rudej mina zmienia...
Czyżby trafił jej się dzisiaj
twardy orzech do zgryzienia?

"Twardy orzech do zgryzienia" oznacza trudny do rozwiązania problem. Może nim być na przykład zadanie matematyczne albo znalezienie długopisu, który z niewiadomych przyczyn zniknął ze swojej przegródki w piórniku.

O bohaterkę wierszyka nie musimy się jednak martwić, na pewno szybko poradzi sobie z orzechem.
Wiewiórki mają od 20 do 22 zębów, które stale rosną, więc nawet jeśli przypadkiem jeden z nich się złamie, 
w niedługim czasie ponownie osiągnie normalną długość.
Ciekawostką jest, że w żuchwie wiewiórek znajdują się specjalne mięśnie, które pozwalają im na zmianę położenia dolnych siekaczy   − zębów służących do chwytania i odcinania kawałków pożywienia.
My, ludzie, nie posiadamy takich wspaniałych naturalnych narzędzi i dlatego musimy wspomagać się... dziadkami do orzechów.

Pamiętajcie, że orzechy są bardzo zdrową przegryzką.