Tekst: Bogumił Zając

Stonka

 Zapoznajcie się ze stonką,
taką zwykłą ziemniaczaną,
która chciała być biedronką,
choć jej tego nie pisano.
 
Upaćkała się w malinach
i jest bardzo zachwycona,
gdyż pasiasta  koszulina
nagle  stała się  czerwona.
 
Wzięła czarne trzy porzeczki,
wydusiła trochę soku
i na grzbiecie swym kropeczki
porobiła, krok po kroku.
 
– Już biedronką mnie nazwano,
Siedmiokropką, Bożą Krówką.
Koniec z dietą ziemniaczaną,
z mszyc posilę się parówką.
 
Już się wzbiła hen do góry,
już skrzydełka rozpostarła,
kiedy  nagle przyszły chmury,
błyskawica mrok rozdarła.
 
Zmył deszcz kropki, płaszcz czerwony
i zniknęła gdzieś biedronka.
Teraz tylko przemoczony
w paski chrząszcz – na powrót stonka.    
 
Choćbyś się umalowała
i przywdziała cudze stroje,
będzie jak natura chciała,
czyli ciało zawsze  twoje.

   Stonka i biedronka są kuzynami, należą do rodziny chrząszczy. Stonka jest wegetarianką, zaś biedronka drapieżnikiem. Stąd, z punktu widzenia człowieka, stonka to szkodnik roślin (nie tylko ziemniaków), a biedronka jest owadem pożytecznym, gdyż do jej przysmaków należą inne szkodniki, np. mszyce. Dorosła biedronka żyje średnio 2-3 lata i w tym czasie potrafi zjeść kilka tysięcy mszyc.

      O stonce pisał już Jacek Londyn, więc krótko zajmiemy się teraz biedronką.

   W powszechnym przekonaniu ilość kropek wskazuje na lata życia, ale to nieprawda, a biedronek, jak i kobiet, o wiek się nie pyta.

   Biedronki produkują wiele substancji trujących, a przez swoje jaskrawe kolory (mogą być czerwone, pomarańczowe, a nawet brązowe) odstraszają ptaki. Im bardziej "widoczne" barwy, tym bardziej toksyczne są biedronki.