Tekst: Bogumił Zając. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Sroka​

W ogrodzie sroka, co ma tupecik,
siedzi na drzewie i głośno skrzeczy:
– Hej! Goście w trasie! Goście już jadą!
Zaraz przybędą całą gromadą!
 
I za pięć minut, jak powiedziała,
przyjeżdża autem drużyna cała.
Pierwsi wychodzą Antoś i dziadek,
tuż potem ciocia i wujek Tadek.
 
Sroka znów skrzeczy: – Nowy gość blisko!
Wścibska sąsiadka zjawia się szybko.
Wpada do holu z okropnym hukiem,
niby przypadkiem przyszła po cukier.
 
Sroka melduje: – Jeszcze nie koniec,
sąsiad przypomniał sobie o żonie!
Nim dziób zamknęła, mąż jest przy bramie,
widać mu śpieszno, bo wciąż w piżamie.
 
Gdy goście wstają ze swoich siedzeń,
Jaś pyta sroki, skąd czerpie wiedzę.
– Jakie to czary, w czym tkwi twój sekret?
Siedzisz, nie latasz i nawet nie drgniesz.
 
– Prawdę ujawnię, bo cenię szczerość –
kupiłam drona… z dobrą kamerą.

Sroka to  czarno-biały ptak z rodziny krukowatych.
Uchodzi za ptaka gadatliwego, skłonnego do plotkarstwa i złodziejstwa (lubi błyszczące przedmioty).
Według przesądów skrzecząca sroka oznacza  nadejście gości.   Nasza bohaterka z wierszyka zastosowała nowoczesną metodę śledzącego drona, ale skąd jej przodkowie wiedzieli o zbliżających się osobach? Tego, niestety, nie wiemy.

Ze sroką związane są też inne powiedzenia:

"Gapić się, jak sroka w gnat."  Gnat to po staropolsku kość. Sroka jest zwierzęciem wszystkożernym, stąd nawet na kości wypatruje resztek mięsa lub ścięgien, którymi mogłaby się pożywić.   Powiedzenie oznacza, że ktoś wpatruje się w coś lub kogoś bardzo intensywnie, uparcie, cały czas.

​"Nie wypaść sroce spod ogona."   To oznacza, że ktoś nie jest gorszy od innych.

Sroki jako jedyne z ptaków przeszły  "test lustra", tzn.  potrafią się zorientować, że ptak w lustrze, to nie inny osobnik, a własne odbicie. Są więc bardzo inteligentne.

Łączą się w pary na całe życie i są bardzo wierne.

Musimy kończyć, bo słyszymy, jak sroka skrzeczy za oknem.  Niechybnie zaraz będą goście...