Tekst: Bogumił Zając. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Niedźwiedź

 ​Nawet w świecie zwierząt tak się czasem zdarza,
że niedźwiedź przychodzi radzić się lekarza.
– Proszę o tabletkę, mam problem ze spaniem,
bo śpię od jesieni, aż wiosna nastanie.
Lekarz się uśmiechnął: – Misiu, jesteś zdrowy.
Taki stan jest normą, zwie się: sen zimowy.
– A ja protestuję! Chciałbym, proszę pana,
poszaleć na sankach, ulepić bałwana,
po raz pierwszy w życiu zachwycić się śniegiem!
Lekarz się zlitował, chciał pomóc zabiegiem,
lecz wesprzeć nie zdążył – nim wdrożył terapię,
to się okazało, że pacjent już... chrapie.

Niektóre zwierzęta zapadają w sen zimowy, podczas którego zwalniają ich procesy życiowe. Dzięki temu letargowi mogą przetrwać trudny okres zimy.
​Sen zimowy może trwać od kilku tygodni do nawet siedmiu miesięcy i może być nieprzerwany lub z okresami wybudzeń.
Oczywiście, do tak długiego okresu hibernacji, bez jedzenia i picia, trzeba się przygotować. W tym celu zwierzęta gromadzą brunatną tkankę tłuszczową, z której wytwarzane jest ciepło w czasie długiej drzemki.

Do zwierząt zapadających w sen zimowy należą między innymi: niedźwiedzie, susły, świstaki, jeże i nietoperze.