Tekst: Jacek Londyn. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Językowa spółka

Spotkał w gąszczu chrząszcz gżegżółkę
i zapytał – Wchodzisz w spółkę? –
a gżegżółka vel kukułka
duka – Ku ku, jaka spółka?

– To nic nie wiesz? Chodzi o to,
że interes jest jak złoto…
Zbieram chętnych – tych, co chrzęszczą,
gżegżą nazwą lub szeleszczą.

Rozmawiałem ze świerszczami,
chętnie zrobią biznes z nami.
Mam też pewność, że chrabąszcze
wesprą sprawę w miarę potrzeb.

Szerszeń już wyraził chęci,
pszczołę również pomysł kręci.
Założymy szkołę w Pszczynie,
na wzór pewnej w Szczebrzeszynie.

Że reklama to rzecz święta,
(bo przyciąga w lot klienta)
ani chwili nie zwlekając,
damy w prasie taki anons:

„Ż, SZ, CZ to sprawa prosta!
Cudzoziemcze, też jej sprostasz.
Wpadnij do nas wczesnym latem
na naukę z „eksponatem”.

Połam język, mówiąc: pszczółka,
trzmiel, żuk, szerszeń, chrząszcz, gżegżółka.
Na chrabąszczach i na świerszczach,
szlifuj SZ i CZ ulepszaj.

Pomożemy Ci w ćwiczeniach,
w trudnych sczebrzeszeleszczeniach.
Z nami – damy za to głowy! –
będziesz Mistrzem Polskiej Mowy”.
​
– Ku ku – słychać głos gżegżółki –
Zapisuję się do spółki.
Też skorzystam. Do kaduka!
Ileż można „ku ku” kukać!

Drodzy Czytelnicy.

Nie czekając na otwarcie placówki edukacyjnej w Pszczynie, możecie poćwiczyć wymowę kilku podanych
poniżej zdań. Kiedy uznacie, że nie macie z nią najmniejszych problemów, nie będzie żadnych przeszkód,
by starać się o posadę nauczyciela w nietypowej językowej szkole dla cudzoziemców.

Oto zestaw do ćwiczeń:

1. Z trzech strzech szło Czechów trzech.
2. No cóż. To nic, że ze Szwecji.
3. W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie.
4. Mistrz szycia z Przasnysza mistrzowsko szył pstre koszule.
5. Czym trzyma strzyżyk strzęp szczypiorku?
6. Podczas dżdżu nie zmiażdż dżdżownicy.

Na koniec coś łatwiejszego (bez sz, czy czy dż):
​
1. Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego.
2. Pchła pchłę pchała, pchła płakała.
​
Połamania języka!