Tekst: Bogumił Zając. Ilustracja: Bożena Szczuka.

Kameleon

Mieszkał w dżungli kameleon,
przez przyjaciół zwany Leon.
Miał on walor nad walory:
zmieniać umiał swe kolory.
Gdy przez zebrę kroczył śmiało,
raz był czarny, raz na biało.
W piasku żółty, a nad morzem
w morskiej wody był kolorze.
W różach robił się różowy,
zaś w winnicy fioletowy.
Nawet gdy był zawstydzony,
w trawie kolor miał zielony.

Leon sądził, że jest brzydki –
duża głowa, szczupłe łydki.
Stąd też często zmieniał barwy,
tak jak malarz swoje farby.

Raz, chcąc skrócić sobie drogę,
z drzewa skoczył – skręcił nogę.
– Help! Pomocy! Help! Ratunku!
Potrzebuję opatrunku!
Uratujcie moje zdrowie,
niech ktoś wezwie pogotowie!
Cztery małpy na sygnale
przez gąszcz dżungli szły wytrwale.
W końcu wpadły we frustrację:
– Gdzie ten Leon? Gdzie jest pacjent?

Ten zaś, w barwie otoczenia
– nie rzucając nawet cienia –
siedział cicho w gęstych krzakach,
chociaż z bólu chciał zapłakać.
W mig rozeszła się wiadomość,
że potrzebna pilna pomoc.
Już na nogach pół Afryki –
nie znaleźli. Nagle krzyki!
– Ej, uważaj z takim zadkiem!
(tygrys usiadł nań przypadkiem).

Małpi lekarz nogę zbadał:
– Gips na miesiąc – krótka rada. 
Dalej, małpy, dawać nosze,
pędem do szpitala proszę.
Miesiąc czekał go leżenia,
miał więc czas na przemyślenia:
Źle, gdy ktoś się siebie wstydzi.
Od dziś niech mnie każdy widzi!

Kameleony to jaszczurki, należą więc do gadów.

Naprawdę potrafią   zmieniać   kolor.   Jednak nie wynika to  z barwy otoczenia, a z ich nastroju, choroby lub przy spotkaniu z innymi kameleonami.

Są powolne,  więc gdy spotykają zagrożenie, nie uciekają, tylko nadymają  ciało, aby odstraszyć   wroga.

Potrafią zwisać głową   w dół, udając liście, co utrudnia   ich   wykrycie w koronie drzewa.

Ich oczy poruszają  się  niezależnie, dlatego   nie muszą ruszać głową, żeby   się "rozglądnąć".

Są głuche, ale reagują na drgania otoczenia.

Żywią się głównie owadami, chwytając je językiem, który  jest dłuższy od ich ciała.